VV Utrecht H1 net ten onder in Capelle

VoV, 27-11-2017. 11:08 uur. Als er maar een gedachte achter zit. Een zinsnede die de zaterdagwedstrijd tussen Maatwerkers/VCN H1 en VV Utrecht H1 perfect opsomde, op meerdere fronten.

Allereerst was er de aanloop naar de wedstrijd zelf. VVU heeft de laatste weken een iets stijgende lijn te pakken. Winstpartijen tegen Skunk en Zaanstad II waren bewijs van een steeds meer samenkomend stel nieuwelingen en de teamspirit werd vergroot door een goede avond bowlen, een teamgesprek en vooral veel afstemmen. Voortrekker Michiel Voost introduceert een bloksysteem, opzweper Bas Rauwerdink zet de normen en waarden op scherp en Stefan Taanman leert ons allemaal dat verdedigen niet zo moeilijk is als je gewoon op de goeie plek zit.

Dit blijkt te werken – dit team heeft behoefte aan een plan. De staf is hier mee aan de slag gegaan en heeft trainingen en wedstrijdvoorbespreking ingericht op het plan voor de komende zaterdag, in dit geval de wedstrijd tegen koploper VCN. In  zeven van de acht wedstrijden kwamen de heren zonder setverlies als winnaar uit de strijd: VVU was gewaarschuwd. Met volle auto’s en busjes kwamen de topteams uit Utrecht aan in Capelle: niet alleen H1 vs H1 stond op het programma, ook D2 vs D2 en D1 vs D1 waren geprogrammeerd op dezelfde zaterdag. Gezellige boel, dus.

Gewapend met het plan en geïnspireerd door indrukwekkend inslaan startte VVU in de eerste set met Braakman, Zonderland, Voost, v/d Lugt, v Gilst en Agterberg. Libero, als vertrouwd, was druktemaker de Koning. In een wedstrijd die van start af aan op een zeer aardig niveau werd gespeeld pakte VVU een kleine voorsprong. Het spelletje bleek de mannen uit de Domstad wel te liggen: beiderzijds was ‘hard en hoog’ het gangbare spelbeeld. Veel servedruk en een snelle verdeling zorgden voor een hoog percentage in de side-out. De heren bleven elkaar weinig toegeven en stormden op een spannend eind van de set af. Van 23-23 tot maarliefst 32-32 bleef het spannend, tot twee persoonlijke fouten Utrecht nekten. De toon was in ieder geval gezet voor de wedstrijd.

Dachten we. Na een spannende eerste set volgt meestal een vliegende start voor één van beide ploegen in set 2. Op een derde van het seizoen kunnen we statistisch al wel aardig onderbouwen dat dit meestal niet VVU is. Capelle liet zien waarom ze bovenaan staan en walste met veel servedruk over de Utrechters heen. Diverse wissels aan Utrechtse zijde mochten niet baten  en frustraties begonnen op te bouwen, niet in de laatste plaats over de continu aan de scheidsrechter appellerende tegenstanders. Of dit wel nodig was, ze stonden  immers dik voor en waren volleyballend de bovenliggende partij. ‘Zo houden we het een beetje leuk voor onszelf’ was het antwoord. Het was in het verleden aanmerkelijk gezelliger in Capelle, maar ook hier konden we niets tegen in brengen: er zit immers een gedachte achter..

In de derde set werd met frisse moed en een door elkaar gegooide basisopstelling gestart aan de laatste kans voor VVU. Stefan Taanman, eerder ingevallen als diagonaal, verhuisde naar de buitenkant en Bas Rauwerdink nam de verdeling over. Dit met succes. Een zwakke start werd al snel omgedraaid en onder servedruk van van Gilst en Rauwerdink bleek het mogelijk om in de rally van een goed gezette blokkering te kunnen profiteren. Utrecht pakte de set en voor de tweede keer dit seizoen pakt VCN niet de volle bak aan punten.

In de vierde set had Utrecht even het geluk niet aan haar zijde. Een eerste punt in een set bepaalt gelijk waar het momentum ligt, zeker na een lange rally. De harde klap van Taanman werd door vrijwel iedereen in de zaal hetzelfde beoordeeld, op slechts enkele betrokkenen na. Het feestje van Utrecht werd na het fluitsignaal omgezet in een groot feest voor VCN en dit momentum werd gelijk doorgetrokken naar een 5-0 voorsprong. Tijd om terug te gaan naar de basis: vasthouden aan het plan en terugknokken.

Dit lukte. Met dank aan een ontketende Taanman wist Utrecht boven de twintig op gelijke hoogte te komen, maar kon zelfs hij niet verhinderen dat het eerste matchpoint voor VCN was. Een lange rally volgde en na een ongelukkige rallypass van Capelle volgde een enkelhandige set-up op buiten die voor Utrecht de 24-24 móest betekenen..helaas. Het fluitsignaal bleef uit, VCN pakte het punt en de verbouwereerde Utrechters bleven met de handen in het haar en slechts 1 punt in de tas in de sporthal achter.

Als er maar een gedachte achter zit, is het goed. Dat geldt ook voor de verklaring van de scheidsrechter achteraf die aangaf dat hij wellicht had moeten fluiten. Dan kunnen we er ook geen onvrede mee hebben – hij heeft immers voor de rest een prima wedstrijd gefloten onder hoge druk van beide partijen. Het bleek een mooie wedstrijd om te spelen en we kijken uit naar de return.

Volgende week volgt Inter Rijswijk. Voor enkele spelers een speciale wedstrijd om zéér uiteenlopende redenen: zijn oude clubje, veel bekende spelers of de herinnering aan een bijna traumatische dag voor de oudgedienden, een jaar of 3 geleden. In alle opzichten een mooi affiche!

gh @ VoV, verslag en foto via VVU heren 1.