VVU H1 neemt les van Dames 1 ter harte

VoV, 02-11-2018. 11:03 uur. De dames van VVU hadden 10 sets nodig om in 4 uur volleybal een ronde verder te bekeren. Dat is een flinke kluif geweest. Onze verenigingsbanden zijn sterk en de eerste teams hebben goed onderling contact  (op de ballentassen na dan – jullie weten prima dat onze bewaker van de wedstrijdballen een zwakke plek heeft voor..eeh..alles), vandaar dat we goed op de hoogte blijven van elkaars prestatie.

Zo wisten we tijdig van het verloop van D1 in Leidschendam en toen wij de eerste wedstrijd óók in een vijfsetter wonnen, namen we het zekere voor het onzekere en gingen we de tweede wedstrijd er maar knalhard vanaf. Onze bezetting was te smal om twee vijfsetters te kunnen spelen. Of meer, onze spelverdeler was te langzaam om twee vijfsetters te kunnen spelen. En onze libero te oud. Voor een vervolgcursus zelfspot kunt u zich aanmelden bij Michiel ‘je bent te langzaam’ Voost.

Anyhow, twee wedstrijden op het programma dus voor de (voor ons) derde ronde in de beker. Waar eerst Compaen, NVC, US en Vives de Utrechtse Eurostar tevergeefs hebben geprobeerd te stoppen, was het nu de beurt aan Reflex Kampen en Comma Separated Values (moest van Vrivo) uit Zwolle. In Kampen, een vervelend stuk rijden voor de Utrechters dus. Vergeefse pogingen van de trainer om eerst met zijn allen CSV-Reflex te kijken daargelaten, waren we allemaal op tijd in Kampen. Althans, allemaal: vandaag ontbraken sterkhouders Michiel Voost en Rowan van Vreede. Gelukkig was Jeroen Douma bereid gevonden om de plek van Voost in te nemen, waarvoor dank!

Reflex won de eerste wedstrijd van CSV, waardoor CSV tegen Utrecht al voor een laatste kans moest vechten. Het bleek een goede ploeg, met een goede diagonaalaanvaller. En, niet geheel onbelangrijk, het bleek een ploeg die met veel enthousiasme speelde en dat zowel non-verbaal als verbaal uitstraalde naar de tegenstander. Speciale benoeming voor de nr. 7 die, niet gehinderd door enige vorm van zelfreflectie, onder het net door bleef praten. Hoewel zijn bluf veel vaker onterecht bleek dan effect had, kan zijn doorzettingsvermogen alleen maar als ‘speciaal’ worden betiteld. Blijven doen, je bent een frisse wind in deze brave sport.

Toen de stofwolken waren opgetrokken had CSV volgens het statistische Excelbestand (ha, ha) de meeste punten van de twee ploegen. Maar, op de big points bleek Utrecht slagvaardiger en de vijfde set ging in het welbekende rugtasje mee naar Utrecht.  Speciale benoeming voor Jeroen Douma die ouderwets verdienstelijk inviel, voor Wouter van Gelderen die stug op zijn eigen positie bleef aanvallen ondanks andere plannen van de spelverdeler en met name voor Sander Lems die een sprongserve produceerde die zonder twijfel in het Ketelmeer was beland, ware het niet dat de Kampense sporthal over vier (lage) muren beschikte.

Vijf sets gespeeld, iedereen moe. Een tweede vijfsetter, of zelfs een viersetter, zou onze verdere weekendplannen danig in ’t honderd laten lopen dat we besloten (impliciet, géén van de 10 spelers durfde dit hardop uit te spreken) dat we de eerste set leidend zouden laten zijn. Winnen we die, dan winnen we met 3-0. Verliezen we die, dan verliezen we met 0-3. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste set bleek tot 4-4 spannend en vanaf daar liep de Utrechtse ballon hard leeg. De topdivisionist speelde snel volleybal en door de vermoeidheid had Utrecht met een zeer matige reflex te kampen.

De set ging verloren  en daarmee was de conclusie getrokken: het bekeravontuur houdt hier op.
Hoewel we de derde set even de fout in leken te gaan toen we op 20-20 kwamen, wisten we dat kundig en zonder een zweem van matchfixing te corrigeren naar set- en daarmee wedstrijdverlies.
Complimenten en een (zeer) kritische kanttekening voor het Kampense publiek: de sfeer in het halletje was prima en er werd goed meegeleefd met de wedstrijd, maar met enkele opmerkingen over geaardheid van een veldspeler werd iedereen toch aardig voor schut gezet. Niet meer van deze tijd. Of de vorige.

VV Utrecht is uitgeschakeld in de beker. Ongeloofwaardig als deze zin is, is het wel de bittere realiteit. Dan gaan we maar met zijn allen achter de dames van het eerste team staan, want iedereen weet: om de beker te winnen moet je van íedereen winnen in een vijfsetter.

Wij hebben daar de conditie niet meer voor en gezien de spierpijn en blaren de volgende dag: dat moeten we ook niet meer willen. Op naar de volgende!

gh @ VoV, verslag van VV Utrecht Heren 1. Foto Jan van den Noort.