VVU H2 verlengt opstartperiode: Wegens inslaand succes

VoV, 06-10-2020. 16:20 uur. De titel zegt het eigenlijk al. Het inslaan was deze keer meer een succes, wellicht omdat voor het eerst dit seizoen elk teamlid daar op tijd aan kon beginnen. Dat wil niet zeggen dat het nu het spektakel was dat we in ons hoofd hebben, maar het begint erop te lijken. Nee, da’s ook niet waar. Het wordt iets minder gênant, laten we het daar op houden. Het hielp ook dat de jongens van SSS  in de vorm van veel netrandjes en aaiballen ons geknutsel wat in perspectief zetten.

SSS dus. Het derde, wel te verstaan. Terwijl de rest van onze vereniging van de thuisdag (wat er van over is dan) genoot, mochten wij richting Barneveld. Een fijne dag, want vandaag hoeven we slechts 84 van de 1702 kilometer dit seizoen af te leggen. Dat doen we met de voltallige selectie deze week: het selectieve trainingsregime van dit seizoen, waarin de tweede training optioneel (lees: voor de fitte mensen) is werpt zijn vruchten af. In de wandelgangen gaat het gerucht dat Tom Immel op die manier de blessurecurve probeert te spreiden c.q. groepsimmuniteit wil creëren. De 1x-trainers laten Tom graag in de waan dat hij überhaupt invloed op die keuzes heeft.

Waar Tom meer invloed op heeft, is de basisopstelling. In tegenstelling tot de vorige wedstrijden en eigenlijk het hele vorige seizoen begint Italiaanse achtcilinder Sam op de bank voor een flinke smeerbeurt. Voor de insiders geen verrassing: deze week werkte hij, rijdend op zijn endorfinegolf van een uitstekende wedstrijd vorige week, zijn teamgenoten flink op zijn zenuwen. ‘Laat maar zien dat je er niet bij kan’ werkt goed voor spelers van onder de 30 jaar, de spelers van boven die leeftijd vinden dat ze inmiddels een rijke historie hebben opgebouwd in het laten zien dat ze er niet bij kunnen.

In mondkapjes getooid verzamelden de heren zich op de parkeerplaats buiten de hal, waar ze naar binnen werden geleid en een lege hal tot haar beschikking kregen voor de warming-up. Een groep sportievelingen, een lege hal, met doeltjes en een aantal ballen. Op zo’n moment blijkt leeftijd ook maar een getal. Lijdzaam keek Tom Immel, als een stagiair die een groep kleuters bij elkaar moet houden in een pretpark, toe hoe de ene groep aan volleybasketbal begon en de andere corners met gekruist inlopen gingen oefenen. Als dat geen vliegende start zou worden……

……het werd geen vliegende start. Sterker nog, het werd een moeizame start in een hele vreemde set. In de opgeteld honderden jaren aan volleybalervaring die de selectie van Utrecht herbergt, heeft zij zelden een coach zo zien uithalen naar zijn pupillen als de groepsleider van Barneveld. Het maakte om geheel eerlijk te zijn de wedstrijd bepaald niet leuker om te spelen: wat in eerste instantie nog vermakelijk was maakte al gauw plek voor plaatsvervangende schaamte.

Daarbij hielp niet dat de vereiste scherpte zich ook bij de spelers regelmatig vertaalde naar onderlinge spanningen naar elkaar en de officials. Hoewel Utrecht ook hand in eigen boezem moet steken met commentaar richting de scheidsrechters, mag hier wel gezegd worden dat ze zich uitstekend staande hielden in een moeilijke wedstrijd.

Maar goed. De tirades werkten, want set 1 ging met overtuigende cijfers naar de reserve-reserves van SSS. De heren pakten met een goede servedruk regie over het spel en Utrecht had niet direct de antwoorden voor handen. Dat spelbeeld herhaalde zich in set 2: enkele lastige rotaties aan Utrechtse zijde maakten dat aan het eind van de set de heren van SSS hun eerste dubbels gelijk konden raken. 2-0 voor de Barney-army en Utrecht zat met de handen in het (voor sommige tweede golf van) haar.

Geintje. Utrecht zat helemaal niet met de handen in het (tweede golf van) haar. De ervaren Domstedelingen herkenden dat opstartproblemen wel vaker onderdeel van het probleem zijn geweest, dat ze vanzelf hun kans zouden krijgen en dat de eerste pannenkoeken altíjd voor de kinderen zijn. Enkele wijzigingen in de opstelling en een hernieuwd spelplan van meester-architect Immel legden Utrecht in het pluimveecentrum van Nederland geen windeieren. Niet gehinderd door enige vorm van zelfreflectie (SvL die de scheidsrechter ervan betichtte ‘dat hij zichzelf veel te belangrijk maakte’, het halsstarrig volhouden van de defensie dat de diagonaal niet geblokkeerd hoefde te worden) draaiden de Utrechters de 0-2 naar een 3-2 om.

Dat is al de derde winst op rij en de koppositie. Ondanks drie afzonderlijke valse starten in wedstrijden, blijft de valse start van het seizoen nadrukkelijk uit. De boel is op de rit, constateerde Immel tevreden in de nabespreking. Toen volgde nog een verhaal over werklust, waar eigenlijk alleen Sam naar luisterde. Wij hadden in ieder geval weer drie punten in de tas en we zijn benieuwd hoe de nabespreking in Barneveld was. De sympathieke jongens gaven in ieder geval aan het wel gewend te zijn. Dat zal de reden wel zijn dat SSS eredivisie speelt, en Utrecht niet. Zo eerlijk moeten we dan ook wel weer zijn.

Rest alleen nog de verkiezing van de Man of the Match: het was een one-man-show deze week. Hij eiste op training én in de wedstrijd alle aandacht op en mag zich verantwoordelijk voelen voor de ommezwaai in de wedstrijd. Sam van Ling, van harte. Nu even kalm aan he, dinsdag. We zijn geen twintig meer.

gh @ VoV, verslag van Ferdi Braakman, VV Utrecht Heren 2. Foto Jan van Den Noort.