VVU verrast koploper VCV in Veenendaal

VoV. 12-03-2017. 14:11 uur. ‘Als we hier met lef en branie spelen, kunnen we misschien nog een verdiend puntje meenemen’ . Zo besluit coach Kasper zijn speech in de kleedkamer voor de wedstrijd aan. Dat werd iets meer. 

De thuiswedstrijd tegen de mannen van Veenendaal werd een 0-4 verliespartij voor VVU, in een wedstrijd die met onsportief gedrag en meerdere kaarten werd ontsierd. Genoeg reden om met een niets-te-verliezen mindset het veld in te gaan, het kwaliteitsverschil is immers op papier groot. VCV is de onbetwiste koploper en lijkt op weg naar het kampioenschap, VVU draait een wisselvallig debuutseizoen en schurkt al een paar weken tegen het linkerrijtje aan. 

De voorbereiding was verre van optimaal. Naast de reguliere oudemannenklachten was er een extra stortgolf aan blessures en ziekte: Tomas Burgers herstelt van een enkelblessure, Bas’ duim is kapot na een heldhaftige en onnozele reddingsactie en Ferdi heeft aan een verassingsaanval van drie tijgers een flinke snee en wat hechtingen in zijn vinger overgehouden. Dat zijn alvast één passer-loper en twee spelverdelers – dat kunnen we beter, dachten diagonaals Paul en Pieter en hun cyclussen synchroniseerden tot een gezamenlijke buikgriep. 

Toch arriveerden we allen op tijd in Sporthal West om van de uitstekend opgezette ambiance te kunnen genieten. Met speaker, DJ’s, ballenrollers, muziek en een lekker gevulde tribune was het net even een schepje bovenop een normale wedstrijd. Complimenten daarvoor aan VCV! 

Blijkbaar inspireerde het. De basis van Gert, Sam, Bas, Pieter, Jan en de Jeroens liet zien dat het spelen met branie lukte vandaag. De bank was enthousiast in zijn aanmoedigingen en al gauw stond er een fikse voorsprong op het bord. Echter, dit sloeg vrij snel om in overmoed en VCV kwam beter in haar spel gedurende de set. Dit alles leidde tot een zeer spannende slotfase die uitmondde in een knotsgekke rally op setpoint voor VVU. Gert sloeg na meerdere saves aan beide kanten gelukkig binnen – 0-1 en het puntje was dus gelijk al in de tas! 

VVU zette de ongedwongen speelstijl door in de tweede set. De normaal zo solide passlijn van VCV stond onder druk en de hoogvliegende aanvallers konden niet goed in stelling worden gebracht. Bij Utrecht lukte alles, Jeroen Douma (Lonneke, kom je vaker kijken?) scoorde aan de lopende band en Gert maakte optimaal gebruik van zijn hoogte aan de buitenkant. VVU liep uit naar een 0-2 stand. Nu komt een stunt wel erg dichtbij… 

…is precies wat in het spelbeeld van de komende sets te zien was. Angst en passiviteit sloegen in het spel van Utrecht en de startende zes konden het niet waarmaken. Het publiek deed een sportieve én effectieve bijdrage (heel Veenendaal weet nu hoe vaak wordt gestuiterd voor een VVU-serve aan) en VCV kwam goed in het spel. Aan het eind van de vierde set werd met wissels geprobeerd het tij te keren, maar dit bleek tevergeefs. Dan die vijfde set maar. Daarin ging het tot de kantwissel gelijk op – na solide side-outs mocht VVU met 8-7 serveren. Vanaf daar ging het snel. Na een monsterlijk kill – block van wederom Jeroen en wat goeie rally’s serveerde de spelverdeler van VCV de laatste bal buiten de lijnen en kon het gejuich beginnen. 

Een 2-3 overwinning, uit bij de koploper, dat is lekker. Gezien de oude kennissen onderling een extra fijn resultaat. En nuttig, bleek achteraf, want ook de concurrenten onderin pakten vandaag onverwacht flink wat punten. Er is dus nog steeds niets beslist.

Man of the match werd Jeroen, met eervolle vermeldingen voor Bas en Gert. Maar met een scoringspercentage van ca. 90% kan er maar één de winnaar zijn. Nu allemaal maar weer herstellen, na weer een weekje rust volgt er weer een hoogvlieger tegen wie we graag wat recht zouden willen zetten. 

gh @ VoV, versalg van Ferdi Braakman, VV Utrecht.