Weer een finale voor Jiska en Antoinette

Vorig seizoen stonden Jiska Kamphuis en Antoinette Posthuma ook in de finale om de landstitel.  Toen ging het met Eurosped net mis. Zij maakten daarna de overstap naar Set-Up ’65 in Ootmarsum en nu spelen ze opnieuw voor het kampioenschap van Nederland. Met een andere club tegen dezelfde tegenstander.  Voor Vizier op Volleybal een reden om eens met Jiska en Antoinette te gaan mailen.

Tussen twee haakjes nog even dit:  Het lijkt wel of de twee Twentse Eredivisionisten dit seizoen ‘niet van elkaar los kunnen komen.’  Eurosped won de bekerfinale tegen Set-Up ’65 en snoepte de Ootmarsummers in Almelo een belangrijk punt af, waardoor de eindstrijd ineens bijna uit zicht verdween, maar maakte dat goed door de stunt in Sliedrecht. Met een 7 om 13 score hielden ze na de 16-12 tussenstand in de vierde set Sliedrecht uit de finale.

Jiska en Antoinette reageerden als volgt op de vragen in ons mailtje:

Hoe kijk je terug op de laatste uiterst zenuwslopende week in de kampioenspoule?

Jiska: Het was inderdaad een erg zenuwslopende week. Dat begon natuurlijk al met de wedstrijd tegen Sliedrecht op 6 april. Na een goede training maandag en de vrije dinsdag voelden we ons goed. We roken kansen en moesten dan ook volle bak gaan. Ik denk dat wij een hele goede wedstrijd hebben gespeeld en hebben laten zien dat we van iedereen kunnen winnen. Na de wedstrijd was het knop omzetten en focus op de wedstrijd tegen Alterno. We moesten met 3-0 of 3-1 winnen wilden we het zelf in de hand houden.

We begonnen de wedstrijd erg goed met veel servedruk en aanvallend scoorden we veel. Hierdoor stonden we al gauw 2-0 voor. In de derde set nam de servedruk af en kwam Alterno in het spel. Hierdoor hadden we weinig tot geen antwoord op de aanval van Alterno en blokkerend was het lang niet zo goed als in de eerste twee sets. Toen Alterno op 2-2 kwam, waren we erg teleurgesteld omdat we het zelf niet meer in de hand hadden.

Tussen set 4 en 5 sprak Kirsten ons toe, “het was nog niet gebeurd!” zei ze en “stel dat we niet naar de finale gaan, dat we toch de eer aan onszelf moesten houden en het seizoen met winst af moesten sluiten.” Hier waren we het allemaal mee eens. We pakten de servedruk weer op en blokkerend ging het ook weer lopen. Na een korte 5^e set stond er 07-15 op het bord en 2-3 winst. Juichen konden we helaas (nog) niet.

De gehele wedstrijd hadden wij overigens geen enkel idee wat de tussenstand bij Sliedrecht – Eurosped was. Op het moment dat wij Alterno gingen bedanken hoorden we de (ontzettend veel) meegereisde supporters, één! één! roepen en realiseerden we dat Eurosped goede zaken deed. Die minuten daarna leken wel uren te duren voordat het verlossende gejuich kwam en wij ook konden gaan juichen.

Antoinette:  Zenuwslopend was het zeker. Ik moet zeggen dat we het onszelf een stuk makkelijker hadden kunnen maken door in eerdere wedstrijden punten te pakken, die we onnodig hebben laten liggen. Dat je dan uiteindelijk nog een kans krijgt in het laatste potje waarbij je ook nog het ook nog in eigen hand lijkt te hebben is echt wel bijzonder. Toen het 2-2 werd bij ons dacht ik, daar gaat waarschijnlijk mijn laatste kans op een landstitel. Die minuten wachten op de uitkomst van de vierde set van Sliedrecht – Eurosped waren zeker spannend maar de ontlading erna was geweldig.

En een klassieke vraag: “Wat ging er door je heen toen Eurosped dat puntje in Sliedrecht pakte?

Jiska: Op dat moment gaat er alleen maar blijdschap door je heen. Het is natuurlijk ontzettend leuk dat Eurosped ons die dienst heeft bewezen. Ik heb tijdens de wedstrijd nog wel even terug gedacht aan vorig seizoen. Daar hebben we met Eurosped in Sliedrecht ook veel gewonnen. Maar ik denk dat het gevoel niet anders was, dan wanneer een ander team Sliedrecht een punt had afgenomen.

Antoinette: Ik heb in de vijfde set gekscherend een paar keer geroepen: “Jongens even een gebedje naar Eurosped. Alleen zij kunnen ons nu nog helpen. Dat ze het ook geflikt hebben vind ik geweldig. Ik ben mijn maatje Jeanine dan ook erg dankbaar 🙂 en met haar alle speelsters van Eurosped.

Hoe voelt het om weer in de finale te staan?

Jiska:  Dit jaar voelt het voor mij heel anders dan vorig jaar. Ik heb vorig jaar erg weinig gespeeld en had niet echt het gevoel dat ik er hard voor had gewerkt om in de finale te komen. Dit jaar is dat anders. We hebben als team ontzettend hard gevochten en iedereen heeft op haar eigen manier haar steentje bijgedragen.

Antoinette:  Goed. haha. Het wordt mijn zoveelste finale (beker/ kampioenschap). Ik kan het haast niet meer bijhouden maar het zou leuk zijn hem nu ook een keer om te buigen naar een eerste plek. Ik ben altijd tweede geworden. Ook een prestatie op zich, maar nu wil ik meer. Dat het weer een finale tegen Sneek is (mijn hometown) is natuurlijk mooi. Een volle Sneker sporthal is geweldig, kijk maar naar vorig jaar.

De hoeveelste finale is dit voor jullie?

Jiska: Van de vier jaar in de Eredivisie is dit mijn tweede finale, op zich erg leuk J

Antoinette: Zie hierboven, die heb ik er daar maar meteen erbij beantwoord.

Wordt het een open strijd tegen een tegenstander, die jullie wel ligt?

Jiska: Wij vinden het altijd wel fijn om tegen Sneek te spelen. Op de een of andere manier ligt Sneek ons inderdaad. Ze spelen ongeveer hetzelfde spelletje dan wij en ik denk dat we beiden hard vechten voor elk punt.

Antoinette: Het wordt zeker een open strijd. Beide teams hebben thuis hun potjes gewonnen. Sneek heeft de ervaring en een ongewijzigd team t.o.v. vorig jaar. Wij hebben de onbevangenheid en moeten denk ik als underdog de strijd aangaan.

Wat verwachten jullie van de ‘best of five’ serie?

Jiska: Ik verwacht een ontzettend spannende serie omdat we erg aan elkaar gewaagd zijn. Het enige wat ik wel weel is dat wij ontzettend hard gaan vechten en hopen dat wij over een aantal wedstrijden die beker in onze handen mogen houden.

Antoinette: Er kunnen mooie dingen gebeuren. Wat de uitslag uiteindelijk ook zal zijn, dat we dit gepresteerd hebben is al een prestatie op zich. We hopen op volle bak steun van onze supporters en gaan knokken voor wat we waard zijn.

Dames bedankt voor de medewerking en succes. We gaan het uiteraard volgen! 

gh @ Vizier op Volleybal. Foto Evert Brons