Weer net niet voor Apollo8 D2 vs. US D2
VoV, 21-11-2021. 11:10 uur. De titel van het stukje is bijna gelijk aan dat van vorige week. Toen verloren wij nipt van Krekkers en waren we in de 2e set 2 punten af van tenminste één wedstrijdpunt. Het wedstrijdverloop van deze week, in een uitwedstrijd tegen US-dames 2, was in de eerste 3 sets gelijk aan dat van vorige week. Winst voor ons in de 1e set, verlies met 2 punten in de 2e set en een slechte 3e set. De 4e set was echter de overtreffende trap van net niet. In deze set hebben we 8 setpoints gehad, maar uiteindelijk trokken we met 36-34 aan het kortste eind.
We hebben heel hard gewerkt, maar het laatste punt over de streep trekken lukte niet. Onze smalle selectie, met dit keer alleen een spelverdeelster en een midspeelster aan de kant, breekt ons op dit soort momenten toch echt op. Daarnaast had US een vreemde opvatting van het spelen zonder publiek, want de teams die klaar waren, bleven staan kijken en stonden US aan te moedigen in de spectaculaire 4e set.
Op zich, gezien het set verloop niet zo gek, maar toen daar vervolgens ook trommels bijgehaald werden, stond ik toch wel even vreemd te kijken. We hebben daar verder niet echt last van gehad, maar ik denk wel dat US er een energie boost van gekregen heeft en bij zulke kleine verschillen tussen de teams als waar we gisteren mee te maken hadden, is het wellicht toch doorslaggevend geweest.
In de eerste set hadden we het aanvankelijk lastig met de zaal en maakten we met service en pass de nodige fouten (12-8). Een moois serviceserie van Amber bracht ons terug op 12-12 en nadat US weer een kleine voorsprong had gepakt, was het op 19-19 weer gelijk. Lisa en Amber serveerden ons vervolgens naar 20-24 en met 22-25 ging de set terecht naar ons.
De 2e set hebben we alleen op 0-1 en op 22-23 voorgestaan, dus zo bekeken is het wel terecht dat US deze met 26-24 won, maar op het veld en langs de lijn voelde het anders. We kwamen telkens sterk terug na weer een tussensprintje van US en zelfs een gaatje van vijf punten wisten we 2x te dichten. We gingen dus met een goed gevoel naar de big points vanaf de 20 (20-19) en op 22-22 was de stand gelijk. Wij pakten de voorsprong met 22-23 maar konden die niet verzilveren. Via 24-24 was de setwinst uiteindelijk toch voor US (26-24).
De 3e set hebben we gebruikt om de kater van het verlies van de 2e set te verwerken. Jammer is wel dat dit verwerken zo lang duurde dat we de set eigenlijk al verloren hadden voor we doorhadden dat we nog volop in de race waren. In deze set plaatste US via de service van Lisan Kok vanaf 6-6 een tussensprint naar 13-6. En gelijk gingen de kopjes naar beneden aan onze kant, het zelfvertrouwen ebde weg en niemand was in staat om het om te keren en het team op sleeptouw te nemen. De uitslag van 25-15 was dan ook een logische en we moesten ons herpakken om toch nog 1 of meer punten aan deze wedstrijd over te houden.
Dat lukte wonderwel in de 4e set. Niet gelijk aan het begin, want dat was een slappe voortzetting van de vorige set en op 4-0 en 8-2 dacht US waarschijnlijk al dat de buit binnen was, maar vanaf dat punt kwam de inzet, beleving en wilskracht terug in het team. Op 10-10 hadden we de aansluiting gevonden en op 22-22 was de stand nog steeds gelijk. Vanaf dat punt vlogen de set- en matchpoints je om de oren.
Uiteindelijk kregen wij 8 setpoints en US 4 matchpoints. Diverse keren hebben we in de rally de kans gehad om het af te maken, soms zelf op een één blok, maar kleine, maar beslissende foutjes op dat soort momenten deden ons uiteindelijk toch de das om en met 36-34 kon US juichen en begonnen wij zeer teleurgesteld aan de lange terugreis naar Borne.
Gelukkig mogen we volgende week weer spelen en hopen we thuis tegen Dynamo Tubbergen onze cyclus van net niet te doorbreken en om te buigen naar (net) wel.
gh @ VoV, verslag van Thijs Prins, trainer/ coach van Apollo 8 dames 2. Foto Rudy van ’t Rood.