Welke alias past Spaarnestad het best?
VoV, 16-10-2016. 13:10 uur. Hoe noemen we ons deze keer, nemen we de gedaante van een dier aan? Vliegende panters, jonge honden, of briesende paarden? Of vernoemen we onze kwaliteiten naar steden, Amsterdamse bravoure, Haarlems verstand en West Friese kracht. Een ding is zeker, we noemen ons geen Zebra’s of Utrechtse krachtpatsers.
De wedstrijd begon vroeg dit keer, niet op tijd, maar vroeg. Tijdens het inslaan werd er toch zeker door menig seismoloog de schaal van Richter erbij gepakt. Het inslaan werd niet gewonnen door uw heren van weleer. Met enig genoegen werd er gekeken naar de Utrechtse studenten van Protos en de manier hoe zij het inslaan hun kant op trokken. Met ballen waar onze mini van de week Jason met open mond stond te kijken, met eigenlijk het gehele publiek daarbij. 0-0 advantage Protos.
De Haarlemse heren (met Amsterdammer, Amstelvener en Hoofdorpenaar) betraden met een hoop geluid het veld. Protos mag dan wel hardste slaan, maar heren 1 is tot nog toe ongeslagen! Met een steek (voor iedereen die nog niet weet wie dat is, vraag Michiel Bosman het maar even, die gaf de studenten ook een lesje) werd de wedstrijd binnen de drie meter geopend door Spaarnestad. Op deze wijze werd de eerste set met enig verrassend gemak richting de thuisploeg getrokken. Servicedruk, 2 diagonalen, 1 midden, 1 spelverdeler (die stiekem dacht dat hij buiten was), 2 buitens en een libero bleek het recept voor punten. 25-17 advantage Haarlem.
De tweede set werd wederom met kabaal begonnen. De Utrechtse studenten werden nu van beide kanten belaagd met geluid. Van voren bleken de warm gezongen keeltjes van de bank en het veld een imponerend geheel. Met angst werd wat afstand gehouden en geprobeerd vanaf achter de 3-meterlijn gescoord te worden, helaas. Het Haarlemse publiek blijkt geen genade te hebben, met liederen, trommels en toeters werden de studenten terug naar het net gestuurd, wederom tevergeefs. 25-21, advantage Haarlems publiek.
Set drie werd de verdubbelaar ingezet door Christophe, 2 punten binnen, winst betekende 4 punten! Zelfde recept voor set 3, heel veel aanvallers, en liever geen spelverdelers in het veld, Timo Visser bleek ook als spelverdeler te fungeren, omdat hij toevallig 1.95 meter is mocht hij aan het net wat blokkerend werk verrichten, tot ongenoegen van de 1.84 (en een half!) lange aanvallende spelverdeler Tijmen Arzbach. Wederom blies het publiek en de bank de Haarlemse Boys naar voren, met 25-17 werd de verdubbelaar verzilverd, dubbele punten! Advantage dames 3, die volgende wedstrijd als cheerleaders zullen verschijnen, de gehele wedstrijd.
De laatste set, het minste waard, maar het verschil tussen bier en “bijna kampioen” de kleedkamer in en “helaas niet alles eruit gehaald”. Op hun tandvlees trokken de Haarlemse heren aan een eind, hopend op het langste stuk. De 110 kilo spier met nummer 12 op z’n borst werd aan de andere kant gewisseld voor een lang scharminkel met een 7 op z’n rug. Een geniepige aanval puur gericht op het “naaien” van het blok. Gelukkig bleek Erik ten Asbroek niet genaaid te kunnen worden door een man, zijn vriendin keek met trots toe hoe blok na blok, aanval na aanval er gescoord werd.
Het tandvlees van onze Amsterdamse spelverdeler bleek echter niet opgepoetst tegen de kracht van het, onder het net, gesproken woord van de tegenstander. Daar betrad hij weder het veld, met koude handen en een gesmeerde keel bracht Yorick van Viersen de laatste ballen naar de aanvallers, op zilveren plaatje werden met ietwat tegenstand de laatste punten binnengeslagen. 25-21, advantage voor het langste eind in de handen van Haarlem.
Een klein verzoek van Timo Visser werd na de wedstrijd ingefluisterd (meer geluid kwam niet meer uit dat arme keeltje), of er volgende wedstrijd weer met zulk denderend geluid van de tribune gewonnen kon worden!
gh @ Vizier op Volleybal. Verslag door Tijmen Arzbach. Foto Spaarnestad