Winnend Apollo 8 D2 nam afscheid van…

VoV, 24-04-2022. 20:45 uur. Het is een moeizame wedstrijd geworden en dat had ik vooraf ook wel verwacht. Afscheid van 4 speelsters en beide trainers, een andere wedstrijdvoorbereiding en een tegenstander die zelf niet echt de punten maakt, maar wel goed kan passen en verdedigen en dus veel rally’s, allemaal ingrediënten voor een lastige middag, maar wel eentje die wederom winnend is afgesloten.

Omdat het onze laatste wedstrijd was en we pas om 19.00 uur speelden, had onze afscheidnemende spelverdeelster Minke bedacht om bij haar samen te komen en gezamenlijk te eten vooraf. Dus om 15.30 was het hele team, met uitzondering van Jasper, die zelf nog een keertje wilde shinen in Heren vier/bier, paraat. De samenkomst was gezellig, de broodjes uitstekend en de zelfgemaakte zoete aardappelsoep was zeker voor herhaling vatbaar.

Een deel van het team ging eerder naar de sporthal, want daar moesten ze nog wat regelen om de vertrekkers leuk te verwelkomen. Dus in groepjes naar de sporthal waar heren bier zijn laatste punten aan het spelen was. En hoewel hun laatste set tot voorbij de 30 punten ging, waren ze toch op tijd klaar, zodat wij meer dan een uur voor aanvang van de wedstrijd het veld gereed hadden en klaar zaten voor de laatste wedstrijdvoorbespreking. Daarvoor hadden we natuurlijk de afscheidsspandoeken van onze teamgenoten en van de familie van Minke al bewonderd. Leuk om zo binnen te komen!

Vanaf dit punt tot aan het eerste fluitsignaal hadden we een normale voorbereiding, dus met de eerste set zou het wel goed komen, want daar hadden we er maar vier van verloren in het hele seizoen. We begonnen de eerste set gedeeltelijk met de speelsters die door blessures minder aan spelen waren toegekomen dit seizoen. Zowel Tess, Floor als Pien zijn langdurig uitgeschakeld geweest in verschillende delen van het jaar en hebben, mede daardoor, ook minder speeltijd gehad. Aangevuld met Lotte, Amber, Minke en Lieke gingen we vol goede moed van start. Op de laatste training donderdag ging dit team als een raket van start en speelde het schaduwteam van de mat.

Hoe anders was dit zaterdag. Ondanks de goede generale donderdag, lukte er weinig in deze samenstelling. Serverend konden we geen druk zetten, aanvallend maakten we weinig directe punten, de foutenlast was te hoog en de sfeer en beleving ondermaats. En hoewel we tot 9-9 nog gelijk op gingen, was het gevoel niet goed. Van 9-9 werd het 9-16 en ondanks diverse wissels en beide time-outs, wisten we het tij niet te keren. We kwamen nog wel terug tot 19-22, maar met 21-25 won Sneek terecht de eerste set.

Heel jammer, want ik had de speelsters die de eerste set begonnen graag veel speeltijd gegeven in deze laatste wedstrijd van het seizoen. Maar natuurlijk wilden we de wedstrijd ook gewoon winnen voor onszelf en voor het in grote getale opgekomen publiek. Daarom in de 2^e set teruggegrepen naar een meer vertrouwde samenstelling van het team, waarbij Lisa aanvallend en serverend vele punten voor ons pakt, gesouffleerd door Rinske die met haar jarenlange eredivisie ervaring en drive de allround motor van het team is en met Madée als ervaren dia, die met haar lengte en slaghoogte de blokkering meestal tevergeefs laat springen.

Deze teamsamenstelling, waarbij Lotte en Amber vandaag opvallend veel ballen op midden kregen die ook vrijwel allemaal gescoord werden, heeft al veel wedstrijden laten zien dat zij in de Topdivisie thuishoren. Daarbij heb ik dan Lieke nog niet genoemd, terwijl die wel cruciaal is geweest in onze prestaties van afgelopen seizoen. Als ervaren libero bracht zij de rust en stabiliteit in de pass- en verdedigingslijn en sleepte zij het team er in menig moeilijk moment doorheen. Lieke kwam ons in november versterken toen bleek dat de blessure van beoogd libero Tess was opgeschaald van een hersenschudding naar een whiplash en lang zou gaan duren. Lieke heel veel dank daarvoor!

Terug naar de wedstrijd die daarna een logisch verloop kende. Wij begonnen beter te draaien in de 2^e set en wisten daardoor de problemen naar de andere kant te verleggen. Afgezien van een dubbele wissel was ingrijpen niet nodig en wonnen we de set met 25-22.

Doorgaan waar we gebleven waren in de, voor ons, altijd lastige 3^e set. Het 3^e set-syndroom waar ik jullie in eerdere verslagen deelgenoot van gemaakt heb, was inmiddels overwonnen in de wedstrijd tegen WVC, dus dat mocht geen blokkade meer opleveren. En gelukkig gingen we prima van start en pakten met 14-8 de voorsprong in de set. Hoewel Sneek nog tot 1 punt terugkwam op 21-20, stond aan het einde van de set 25-22 op het bord en hadden we weer een 3^e set gewonnen. Er waren zes wissels voor nodig en het spel was nog steeds niet sprankelend maar het was gelukkig genoeg.

De 4^e set leverde vooraf de nodige hoofdbrekens op aan mijn kant. Het was de set van de publiekswissels als we de set zouden winnen, maar dat winnen moest natuurlijk nog wel gaan gebeuren en daarnaast was er het probleem dat er maar twee middens aanwezig waren en er één afscheid zou nemen. Dus moest ik een speelster aan de kant houden die in die positie ook uit de voeten zou kunnen.

Dat werd Pien die afgelopen week bij de Open Club MA heeft laten zien uitstekend op midden uit de voeten te kunnen en daar aanvallend iedereen te verbazen met een scoringspercentage van bijna 100% (terwijl ze wel heel veel ballen heeft gekregen, dus dat percentage was echt extreem hoog!)

Gelukkig werkte VC Sneek goed mee aan ons afscheidsfeestje, want zij bakten er weinig van in de 4^e set. Waar hun foutenlast in de eerste 3 sets behoorlijk laag lag, was deze skyhigh in de 4^e set. Al snel kwamen we met 11-1 voor en via 16-6 en 19-9 konden we naar hartenlust onze wisselscenario’s gaan uitvoeren. (en de set wonnen we desondanks met 25-12 en de wedstrijd dus met 3-1)

De eerste speelster die ik wisselde was Tess, die komend jaar in Groningen gaat studeren en daar bij Veracles D1 als libero verder zal gaan. Gelukkig is ze weer terug van haar whiplash en is ze toegelaten tot de studie geneeskunde, dus verlaat ze ons met een mooie toekomst in het verschiet.

Daarna was het de beurt aan Lisa die haar uitstekende prestaties bij dames 2 beloond ziet met een promotie naar de eredivisie, waar ze volgend jaar in ons dames 1 als diagonaal te bewonderen zal zijn.

Als 3^e wissel verliet Lotte het veld. 5 jaar geleden wist ik haar over te halen om een rol van passer/loper in de 1^e klasse te verruilen voor die van midden in de 2^e divisie. En ik mag wel zeggen dat die move succesvol is geweest. Lotte is uitgegroeid tot een volwaardig Topdivisiespeelster die zowel met haar service en omloopballen menig tegenstander tot wanhoop heeft gedreven en blokkerend ook haar “mannetje” stond. Zij gaat pendelen tussen studeren en werken in Amsterdam en Borne en kan dat niet combineren met het volleyballen op dit niveau en zij stopt dus.

De laatste wissel had ik bewaard voor Minke die meer dan 10 jaren de eerste spelverdeelster van D2 is geweest. Zij is in een andere levensfase gekomen, waarbij de opofferingen om meerdere keren per week te trainen, hele zaterdagen van huis te zijn en werkroosters aan te moeten passen aan de volleybalschema’s, niet langer meer opwegen tegen het plezier dat gehaald kan worden uit het volleybal. Een logische keuze die iedereen vroeg of laat in zijn carrière een keer maakt. In de 7 jaar die ik het team begeleid heb, was Minke een voorbeeld voor haar teamgenoten qua aanwezigheid, inzet, winnaarsmentaliteit en in de laatste jaren ook teamgevoel. We gaan haar missen bij Apollo.

Na de wedstrijd zijn ook wij als trainers door het team in het zonnetje gezet. Zowel Jasper als ik stoppen ook en de meiden hebben ons met een kaart met mooie woorden en de nodige biertjes bedankt voor onze bijdrage de afgelopen jaren.

Mijn laatste woorden als trainer van Apollo8 dames 2 wil ik wijden aan mijn assistent in de afgelopen 5 jaren, Jasper Stam. Wij zijn gegroeid tot een soort van 2-eenheid die door vele mensen als zodanig herkend is en omschreven is. Wij vullen elkaar op een of andere manier perfect aan. Al vanaf de eerste gezamenlijke training bleek onze kijk op volleybal vergelijkbaar te zijn en wilden wij op een positieve manier een bijdrage leveren aan het verhogen van het volleybalniveau bij dames 2 en binnen Apollo8 als geheel. En, enigszins onbescheiden wellicht, durf ik wel te stellen dat ons dat gelukt is.

Naarmate de jaren verstreken heeft Jasper steeds meer taken van mij overgenomen en doet de functietitel assistent eigenlijk geen recht meer aan zijn bijdrage. Dus Jasper, collega trainer en volleybalvriend, heel erg bedankt voor de afgelopen 5 jaren. Ik ga je missen, maar ga je zeker terugzien in de sporthal in Borne waar we beide zullen blijven komen!

gh @ VoV, bron Thijs Prins, Trainer coach Apollo 8 dames 2. Foto Rudy van ‘t Rood.