WK U21 dagboek beachduo van Driel/Schoon

VoV, 19-06-2019. 5:10 uur. Beste VoV lezer,  alvast bedankt voor jullie belangstelling en support voor de deelname van ons beachduo Emi van Driel en Raisa Schoon aan het WK U21 en het EK U20. Via een soort dagboek wil ik U graag op de hoogte houden van hoe het dit team vergaat. We hopen dat jullie het met plezier zullen lezen.

Dag 4,  maandag 17 juni 2019. Terwijl heel Nederland nog op één oor ligt, zijn wij op zoek naar het ontbijt. Het is hier vijf uur later, dus ontbijten om 8 uur is in Nederland 3 uur ’s nachts. Het ontbijt dat we aantreffen bij ons hotel is niet geweldig, daarom lopen we naar het main draw hotel. Daar is het een stuk beter, en kunnen de meiden voldoende eten om energie te hebben voor de trainingen die gepland staan.

We trainen met de Spaanse dames. Goeie training, wennen aan omstandigheden, veel variatie en side out. Het weer is warm en vochtig, maar de conditie van de meiden is top, ze hebben er geen last van. Wel opletten en veel drinken. Op de plaatselijke markt heb ik wat fruit gehaald. Na de training pakken we wat rust in het hotel. Daarna met de tuktuk naar een winkelcentrum in de buurt. Er is een foodcourt, maar we kiezen er toch voor om in een supermarkt brood en beleg te kopen en dat ter plaatse aan een tafeltje op te eten.

Daarna weer terug naar de velden voor de middagtraining. Eerst gingen we nog langs de FIVB tent voor de inschrijving. We trainen nu met de Argentijnse dames, en ook Mexico en Canada schoven aan. Het grootste deel van de training speelden we Kings Court. Zag er goed uit, onze meiden stonden er!

Na de training weer naar het hotel om te douchen, en daarna door naar het main draw hotel voor de technical meeting. Tijdens zo’n meeting krijg je het speelschema te horen en vindt ook de loting plaats indien van toepassing. In ons geval werd er geloot, omdat er heel wat teams waren zonder landenpunten, en dus niet gerankt konden worden. Wij wisten al dat we eerst een kwalificatie moeten spelen. Dat komt omdat Nederland op eerdere toernooien te lage resultaten heeft geboekt, waardoor wij nu in een lastige situatie komen. We kunnen hier zelf niks aan doen, dit is het systeem.

Het lot brengt ons Rusland, en dat is zwaar. Weliswaar niet het Russische team waar we al twee finales tegen hebben gespeeld, maar wel meiden uit dezelfde opleiding. En die opleiding is op dit moment de beste ter wereld, met grote budgetten. Jammer dit, we hadden ook Hongkong of Taipe kunnen loten, dan was het wat makkelijker geweest. Het is niet anders. We moeten er staan.

Na de meeting gaan we eten ergens in de stad. Tripadvisor brengt ons bij een leuk restaurantje, dat, naar later blijkt, van een Nederlandse eigenaar is. Hij komt nog even bij ons aan tafel, en belooft de volgende dag ons te komen aanmoedigen. Leuk. Terug in het hotel gelijk door naar de kamer, en slapen, of nog even werken. Op naar de dag van morgen.

Dag 5, dinsdag 18 juni 2019.  Om 7 uur loopt de wekker af. Debora en ik vertrekken om kwart voor 8 naar het main draw hotel voor het ontbijt. De meiden komen later.

Debora wil graag op tijd bij de velden zijn om tegenstanders te scouten. Ook de manier waarop ze inspelen is hierbij belangrijk. Na het ontbijt lopen we naar de velden. Het is al lekker warm en vochtig. Ons team heeft de eerste ronde een ‘bye’. Dat komt omdat er een schema wordt gespeeld van 32 teams, waaraan maar 20 teams deelnemen. Wij staan derde gerankt. Dit betekent dat wij onze tegenstander kunnen zien spelen. Dat is de winnaar van Rusland tegen Letland. We gingen er al van uit dat Rusland ging winnen, en dat gebeurde ook. De meiden en ook Debora hebben kunnen zien hoe ze spelen. Deze informatie nemen ze mee in hun voorbereiding naar onze wedstrijd tegen Rusland, die om 12.40 uur wordt gespeeld.

Na het zien van de wedstrijd gaan de meiden nog even terug naar het hotel, dat op loopafstand van de velden ligt. Om 11.40 uur komen ze terug voor de wedstrijdvoorbereiding en de warming up. Ik ga de wedstrijd Duitsland Polen opnemen in de tussentijd, want als wij van Rusland winnen komt daar onze volgende tegenstander uit.

Een paar uurtjes verder. We hebben het niet gered tegen Rusland en dat is zwaar en zuur. Een 2-1. Eerste set verloren, tweede set gepakt, derde set kansen, maar….. het blijft maar spoken in m’n hoofd. Waarom in de kwalificatie. Resultaten uit het verleden van andere teams die dit bepalen… Waarom de Russen gelijk in de eerste ronde, en geen Chinese Hongkong of Taipé of zo. Het systeem… Wij waren de twee teams met de meeste punten. Hier kan je je suf voor trainen, maar je hebt er geen grip op. Dan is het op dit moment even heel lastig. Tuurlijk heelt tijd alle wonden, maar nu even niet.

Weer Rusland, het land met een prachtige jeugdopleiding dat alle jeugdtitels pakt. Het team waar we van verloren staat over een paar weken ook al op het senioren EK. Toch pijnlijk. Ook ongelofelijk knap hoe dicht we bij de Russische teams blijven. We hebben geknokt en weten waar het verschil zit.

Verwerken, nabespreking, toch nog even wat wedstrijden kijken en nu de focus op het Europees kampioenschap U20 in Gotenburg. We besluiten zo snel mogelijk naar huis te willen om hier voor te gaan trainen op de Copakadijk. Ik probeer de vluchten om te boeken, en na wat telefoontjes met de klantenservice van de KLM (het systeem lag eruit…) is het gelukt om morgen op een vlucht naar Amsterdam te komen. Ook de binnenlandse vlucht geregeld.

We eten nog wat bij de plaatselijke pizzeria, pakken de tassen in, en gaan nog een kort nachtje slapen om morgenvroeg naar het vliegveld te gaan.

Met dank aan de bedrijven die dit WK en EK mede mogelijk maken

gh @ VoV, artikelen van René van der Giessen. Kadijk Beach. Foto’s FIVB.