Zaanstad H2 en de dodecaëder

VoV, 12-02-2024. 11:57 uur. Het is weer zaterdag. Met de herinnering van bevroren kroketten nog vers in ons achterhoofd sluipen we achter de velden langs. Dat wordt niet op prijs gesteld. Tegelijkertijd kunnen we niet veel anders. De enige andere toegang tot de kleedkamers is afgesloten.

Het is weer zaterdag. Een andere herinnering brengt ons terug naar het begin van de competitie. Toen we nog met 4-0 van VC Shot wonnen.

Vandaag blijken de gastheren uit een ander vaatje te tappen. Goed, zij weten dan ook wat een dodecaëder is. Spoiler alert: het is een ruimtelijk figuur met twaalf vijfhoekige vlakken. Zoals wel vaker gezien staan we passend onder druk. Wat weer leidt tot een enigszins voorspelbare aanval.

Gecombineerd met een weinig effectieve blokkering en een niet altijd even doeltreffende service, wordt het er allemaal niet makkelijker op. Binnen korte tijd staan we, traditioneel kunnen we wel bijna stellen, op een aanzienlijke achterstand. Het lukt ons echter om, aan de hand van Zutphen, terug in de wedstrijd te komen. Brutaal als we zijn nemen we zelfs de leiding.

Al snel zijn we de leiding ook weer kwijt. Nog altijd kost het ons de nodige moeite om tot scoren te komen. Een positieve ontwikkeling is dat de zaak verdedigend beter begint te lopen. Het is echter niet genoeg om er nog een setwinst uit te slepen. Een opleving in de vierde set doet de hoop op een vijfde set nog opleven. Maar zover komt het niet.

Vol onbegrip stappen we de kantine binnen. Het is er oorverdovend stil. Dat past dan in ieder geval bij mijn persoonlijke gemoedsgesteldheid. We besluiten overeen te komen dat er toch wel een positieve ontwikkeling in het spel zit ten opzichte van de voorgaande wedstrijden. Met die wijsheid in pacht kijken we uit naar een korte vakantie.

Pas op weer 2 maart zal Merkala Zaanstad heren 2 weer spelen. Thuis tegen Irene. Er is weer een zaterdag voorbij.

gh @ VoV, verslag van Marc van den Hurk, Zaanstad Heren2. Foto Jan van den Noort.